Lection 2-1 < > Lection 2-3

Un dono del celo - Le necessitate del Biblia - Un serie de 25 lectiones super le inseniamento del fide christian que se basa completemente sur le Biblia intendite pro comenciantes  pro adjutar les in apprender del plus grande dono que nos recipeva de Deo

Genesis 3 - Le Lapso

Deo ha create toto bon e sin ulle defecto. Le creatura human in su condition originari in le Paradiso, non cognosceva enoios, maladias, fame o morte. Le morte non esseva parte del creation divin o del existentia human. Il es obvie que cambios radical occurreva postea in nostre mundo. Qual es lor causa? Le Biblia non lassa nos in le obscuritate re le causa de iste cambios. Al mesme tempore, totevia, illo non da responsas a tote nostre questiones.

Rebellion in celo

Le Biblia revela nos alicun evenimentos que eveniva in lo que nos poterea appellar le prehistoria non solmente del humanitate, ma de lo que occurreva mesmo ante que le humanitate esseva create; e non solmente in le sphera physic, ma anque in le dimension del spirito. In re iste evenimentos nos non possede altere protocollos que le documentos biblic, ma lor consequentias es evidente ancora hodie. Le presumption del mundo incredule dice nos que se tractarea de “mythos”, ma nos confide in le veracitate de tote lo que le Biblia assere, nam Deo nunquam se comprobava mentir. Nos debe solmente ben comprender lo que illo dice in su stylo particular.

Le esseres uman non es le sol esseres sentiente, intelligente, que Deo creava, ma alsi ille creava, in lor particular sphera, lo que nos appella “angelos”. Illes esseva destinate a servir Deo, super tuto como mediatores del communication inter ille e le humanos.Le Biblia nos parla de un rebellion de multe angelos al autoritate de Deo, e le capite de iste rebellion es appellate in le Bibia Satan o “le diabolo”. Deo, tamen, non permitteva a Satan e a su angelos rebelle de succeder. Deo non esseva dethronisate. Ille rebellion, tamen, se extendeva al terra e illo continua hodie. Como veniva illo al terra? Pro responder a iste question nos debe comenciar con Adam e Eva.

Illes esseva le prime humanos ipse que Deo habeva create e illes viveva in complete harmonia con Deo e un con le altere. Lor carga esseva de cultivar e de curar se del Jardin del Eden (Genesis 2:15). Ibi illes viveva secundo le voluntate de Deo, e gaudeva del special presentia de Deo con illes. Illes “audiva le sono” de su passos (Genesis 3:8). Deo, in ultra habeva establite con illes un pacto o alliantia. Iste pacto es sovente appellate “le pacto de operas” o “le pasto de favor”. Su terminos precisava que il esseva le promissa de Deo de dar les vita eterne si illes de tote corde le serviva. De lor parte, Adam e Eva recipeva solmente un commandamento a obedir: “tu pote liberemente mangiar del fructos de tote le arbores del jardin; solmente tu non debe mangiar le fructo del arbore del cognoscentia del ben e del mal, proque le die in le qual tu mangera de illos il es secur que tu morira” (Genesis 2:16-17).

Per le medio de iste commando, Deo voleva poner Adam e Eva a proba. Il es a iste puncto que Satan appare in scena e lancea su attacco. Ille emplea le forma de un serpente, “le plus astute del animales selvage que le Senior Deo habeva facite” (Genesis 3:1). Per le ore de un serpente, Satana parla a Eva e le dice que Deo habeva date le commando de non mangiar le fructo del arbore del cognoscentia del ben e del mal, proque ille timeva que, faciente assi, le homine haberea devenite equal a Deo. Ille assere que illo esseva le ration pro le qual Deo habeva date ille prohibition.

Le inexplicabile

Tunc eveni lo que on non pote explicar. Eva crede al mentita de Satan. Illa pensa que lo que le serpente la habeva dicite poterea esser ver. Illa assi transgredi le commando de Deo e mangia le fructo del arbore prohibite. Illa alsi face mangiar le mesme fructo a Adam. In iste maniera Adam labe, cade in peccato. “Le Lapso” o “le Cadita”, como illo es aliquando appellate, deveni un facto. Il se tracta del prime revolution sur le terra. Illo monstra como le homine non vole viver como un filio obediente de su Patre. Ille vole viver como le agrada. Ille vole haber le mesme privilegios de Deo. 

On pote facer multe demandas a proposito del lapso in le peccato. Per exemplo: Quare Deo non preveniva le rebellion del angelos e pois illo de Adam e Eva? Como poterea laber personas sin peccato como Adam e Eva? Quare Deo non le habeva impedite de cader in le temptation que Satana les poneva in ante? Quare Deo permitteva a Satana de realisar su planos? Proque esseva necessari poner a proba Adam e Eva? Nos require responsas, ma le Biblia non da nos responsas a tal questiones. Totevia, le Biblia insenia nos que nos non pote blasmar Deo pro tote lo que il eveniva. Adam e Eva, e tote le humanos peccaminose que nasceva post illes, pote blasmar solmente se ipse. In vice de amar Deo, illes deveniva su inimicos, infedel al terminos del alliantia al qual esseva ingagiate.

Le consequentias

Le disobedientia de Adam e Eva procurava conseguentias de grande portata. Le vita sur le terra cadeva sub le malediction de Deo. Le malediction de Deo es le opposito de su benediction. A causa de ille malediction, Deo nos destina a secar nostre communion con ille e al privation de tote le beneficios que es connectite. Iste separation ab Deo comportava pro nos humanos maladias, fame, guerra e morte. Le  misericordia de Deo lassava nos in un existentia misere que tosto se extingue. Le peccato corrumpeva omne aspecto del vita human. Homines non se concerne plus del honor e gloria de Deo, ma solmente de lor proprie honor e gloria. Illes non se interessa plus del benesser del alteres e del mundo que illes debeva ben administrar, ma solmente in le benesser de se ipse. Le alteres e le mundo es nunc solmente exploitate e finalmente destruite. Ante le lapso in le peccato, Adam e Eva amava Deo con tote lor corde, mente e fortia, ma post le lapso, illes deveniva incapace de facer alco de bon e es inclinate a committer omne sorta de mal (Romanos 3:8-10). Le resultato de tote isto es grande suffrentias per tote le mundo e il non es difficile monstrar exemplos de isto. On audi sovente le question: “Si Deo existe, como pote ille permitter tote isto?”, o “Como poterea Deo esser amor si ille permitte que isto eveni?”. Le responsa es que Deo es amor e justitia. Nos, esseres human, deveniva infidel. Deo puni nos proque nos repulsava su amor e justitia. Nos debe rememorar semper de novo que in le principio Deo creava omne cosa perfecte e bon.

Nostre culpa collective

Esque nos debe ancora pagar pro le errores e peccatos de Adam e Eva? Le disobedientia de Adam e Eva, es illo nostre affaire? Si, certemente. Adam es le atavo del humanitate, le ancestre de omne humanos. Nos omnes peccava in ille e con ille. Adam habeva agite como nostre representante, como un monarcha que representa tote su subjectos. Lo que Adam ha facite comportava consequentias non solmente pro ille, ma pro tote su descendentes natural. Le peccato de Adam ha essite transmittite a tote le humanos e essera transmittite a tote illes que venira. Le Biblia es multo clar super iste puncto. “Le peccato entrava in le mundo a causa de un homine, Adam, e le morte a causa del peccato. Le morte, assi, se extendeva a omnes, proque omnes similemente peccava” (Romanos 5:12). Omnes nasce peccatores. In le Psalmo 51:7 nos lege: “io esseva generate in le iniquitate, e in le peccato me concipeva mi matre”. Isto significa que, per se ipse, le homine non face lo que Deo vole que ille face. Per natura, cata persona solmente face lo que vade contra le voluntate de Deo. Isto deveni apparente in multe manieras, non solmente in nostre actos, ma anque in nostre parolas e pensamentos. Le homine es un peccator e non solmente Adam e Eva ha debite dar conto de se ipse a Deo, ma alsi tote lor descendentes lo debe. Deo diceva a Adam e Eva que le punition pro lor disobedientia esseva le morte, e illo significava que Deo les haberea abandonate in maniera total e pro semper. Le peccato pote esser definite como le acto per le qual homines rejecta Deo. Consequentia de isto, le punition pro le peccato es que Deo interrumpe su relationes con le homines, les relinque. Le Creator extrahe le vita del peccator. Deo esserea completemente justificate si ille executarea ju sudicio super omnes. Tamen ille continua cercar reconciliation con illes.

Un harmonia disrupte

Depost le lapso in le peccato, quando Deo entra in le paradiso e Adam e Eva audi le sono de su passos, illes se occulta de su facie. Isto demonstra clarmente que le relation inter illes es nunc disrumpite. Il non ha plus harmonia. Isto deveni apparente mesmo in le relation inter Adam e Eva ipse. Adam puncta su digito accusatori contra Eva e dice: “Le femina que tu me dava como socia, illa me dava le fructo del arbore, e io mangiava de illo” (Genesis 3:12). Eva puncta su dito accusatori contra le serpente: “Le serpente me decipeva, e io mangiava” (Genesis 3:13). Le Senior es preste a punir le peccato. Le femina generara infantes con pena. Pro nutrir su familia le homine es condemnate a laborar con pena un terra maledicite. Le cosa pejor inter toto es que le morte devenira parte de ambe lor vitas: “Con le sudor de tu facie tu mangiara tu pan donec tu retorna al terra del qual tu esseva sumite, quia tu es pulvere e in pulvere tu te revertera” (Genesis 3:19). Maladia, infelicitate, odio, suffrentia e morte veniva in le mundo, ma un possibilitate de salvation remaneva. “Pois que le paga del peccato es le morte, ma le dono de Deo es le vita eterne in Christo Jesus nostre Senior” (Romanos 6:23). Deo decideva de mandar su unic Filio in le mundo. Multe tempore plus tarde, le Filio de Deo descendeva sur le terra pro suffrer ille ipse le punition que le homine merita. Isto non significa que omne miseria dispare de iste mundo. Un complete restabilimento venira solmente con le terra de un nove creation que Deo promitteva. Sin dubita, le promissa de un nove principio es le thema central in le Vetule Testamento. In varie manieras e sub multe circumstantias, le advento del Filio de Deo, Jesus Christo, es prefigurate. Tote lo que Deo ha promittite in le Vetule Testamento es, in realitate le complimento del promissa jam date in Paradiso, quando ille diceva: “Io ponera inimicitia inter te e le femina, e inter tu descendentes e su descendentes; ille fullara tu capite e tu ferira su talon” (Genesis 3:15).

Luctas in iste mundo

Le texto hic supra es difficile a comprender. Nos vide que illo es adressate al serpente e via le serpente a Satana. Satana e tote illes qui le pertine, essera inimicos jurate de Eva e de totes que la pertine, ma ex le descendentes de Eva venira le Salvator del promissa, Jesus Christo. Il es assi que Deo non abandona le homine in le manos de Satana. Ille ha compassion del homine e comencia restablir le harmonia inter Se ipse e le homine. Nonobstante, illo inevitabilemente significa que un lucta continuara per tote le existentia del terra. Le resultato de iste lucta, totevia, es predeterminate. Satana perdera le guerra e Jesus Christo essera victoriose. Illo alsi pote esser derivate de iste difficile texto del Genesis. Illo dice que le capite de Satana essera fullate. Su defaite essera complete. Pro lo que concerne illes que pertine al Salvator, illes non sortira indemne del lucta. “Le talon” del femina essera ferite quia Satana prendera omne opportunitate pro infliger grande damnos al christianos. 

Lo que nos describeva hic es solmente un breve vision del imagine total. In le sequente lectiones nos va immerger nos plus profundemente in iste subjecto.