Lection 2-2 < > Lection 3-1

Un dono del celo - Le necessitate del Biblia - Un serie de 25 lectiones super le inseniamento del fide christian que se basa completemente sur le Biblia intendite pro comenciantes  pro adjutar les in apprender del plus grande dono que nos recipeva de Deo

Como deberea nos precar?

Iste question non reguarda solmente illes que nunquam vermente precava e non sape que facer con iste affaire del precaria. Mesmo personas que habitualmente preca non sape aliquando como precar o qual deberea esser le objectos del precaria.

Deberea nos precar empleante belle expressiones exquisite jam preparate de alteres? Il ha precarias al quales Deo non responde. Quare no? Es que isto eveni proque tu non precava in un maniera acceptabile per Deo o in un maniera correcte? Esque illo esseva un precaria non bastante belle? Esque tu peteva qualcosa que non esseva conforme al voluntate de Deo? Esque tu precaria esseva defectuose si Deo non te dava lo que tu peteva? Esque on pote peter troppo?

Pro responder a iste questiones, vamos examinar lo que dice le Biblia a iste proposito. Nos remarcara tosto que le forma de un preghiera non importa. Luca mentiona le caso de un de ille criminales crucificate insimul a Jesus que Le preca. Esque su pregaria es chic o ben phrasate? Illo non es plus que un crito: “Jesus memora me quando tu venira in tu regno”. Le responsa que ille recipeva es plus de lo que ille negotiava. In vice del promissa que Ille haberea se memorate de ille, Jesus le respondeva: “In veritate io te dice: Hodie tu essera con me in paradiso” (Luca 23:42,43). Jesus haberea portate su anima con se in paradiso. 

Que le forma del precaria non importa es alsi clar in le parabola del Phariseo e le publicano (Luca 18:9-14). Le Phariseos esseva homines que credeva de poter devenir juste coram Deo per le medio de un stricte observantia de tote le Leges e le preceptos. Illes pensava que Deo haberea essite satisfacite con illo. Alicun de illes esseva pie exteriormente ma esseva arrogante e pretentiose. Jesus les appella hypocritas, ma multes les honorava pro lor “sanctitate”. Le phariseos esseva le exacte opposito del publicanos. Istes esseva collectores de impostos que serviva le fortias de occupation roman. Pro isto le gente les dispreciate e mesmo odiava. Le major parte del publicanos esseva corrupte. Illes essayava de inricchir se rapidemente al expensas del contributores. Le precaria del collector de impostos in Luca 18 es ancora poco plus que un crito. “Le publicano, stante de longe non hardiva mesmo levar su oculos al celo, ma percuteva su pectore dicente: ‘Deo, sia propitie verso me, un peccator’” (v. 13). Le Phariseo, del altere latere, habeva facite un longe precaria plen de parolas magniloquente. Ille reputava cognoscer lo que debeva esser un precaria, ma Deo non lo satisfaceva. Deo responde favorabilemente al precaria del publicano. Jesus illustra in iste maniera que le responsa al precaria non depende de un linguage floride ni del grande numero de parolas que nos emplea.

Jesus insenia a su discipulos como precar

Il pare que mesmo le discipulos de Jesus non sapeva exactemente como precar. De facto, como le evangelio de Luca reporta: “Un vice Jesus habeva se retirate in un loco a precar. Terminate su orationes, un de su discipulos le diceva: “Senior, doce nos orar! Mesmo Johannes lo inseniava a su discipulos!” (11:1). Alora Jesus les insenia un exemplo de oration, lo que nos appella “le precaria del Senior” o “Patre nostre”. Le version plus longe de iste precaria se trova in Mattheo 6:9-13. In un del sequente lectiones nos examinara iste precaria plus a fundo. In iste lection nos considera solmente que le precaria de Jesus consiste de sex petitiones. In le prime tres petitiones ille precaria non contine ulle requesta pro nos mesme, ma nos preca a que le gloria de Deo se manifesta super le terra. Illo adressa nostre attention al Nomine (o reputation) de Deo, a Su Regno, e a Su voluntate. Solmente postea il ha tres requestas pro nos ipse. Jam in iste sequentia nos recipe un importante lection super le precaria.

Le precaria in le Vetule Testamento

In le libro del Exodo nos trova que Moses recipe de Deo instructiones pro preparar un tenta special (o Tabernaculo) que debe servir como “Tenta del Incontro” inter Deo e su populo, un tenta consecrate al adoration de Deo.

Iste tenta esseva dividite in duo sectiones. In le section le plus interne se trovava un coffro de auro appellate “le Arca del Alliantia”. Le arca contineva duo tablettas de petra sur le quales Deo habeva gravate le parolas de Su lege (le Dece Commandamentos). Le arca habeva un coperculo appellate “le Sede del Misericordia”. Foras, ante le tenta, se trovava le altar del holocaustos. Super ille altar se combureva animales offerite assi in sacrificio a Deo. Quando un israelita habeva committite un peccato (le infraction del Lege de Deo), ille poteva portar al tabernaculo un preciose animal de su proprietate, occider lo ibi e pois facer lo comburer super ille altar. Ille lo debeva sacrificar pro peter assi a Deo le pardono de su peccato. Le animal poteva esser un ove o un bove. Per iste action le peccator significava: “Senior, a causa de mi peccato io meritarea esser condemnate a morte, ma, io te preca de acceptar iste animal in mi loco”. Un vice pro anno, le Gran Sacerdote entrava in le parte interne de ille Tenta con le sanguine de ille sacrificios e lo spargeva super le Sede del Misericordia que esseva super le Arca que contineva le tablettas del Lege. Le sanguine del animales sacrificate “coperiva” assi le peccatos, le transgression del Lege de Deo. Certemente le Israelita esseva consciente que tote iste actiones esseva symbolic. Ille sapeva que le sanguine del animal non poteva per se ipse salvar le del condemnation que ille meritava pro su peccatos. On pote leger super isto in Psalmos 51:18-19 e Hebreos 10:1-7. 

Inter le altar ante le tenta e le Arca, se trovava un altere altar, appellate “le Altar del Incenso”. Cata die, un sacerdote entrava in le Tabernaculo con incenso, lo offereva a Deo e precava. Le fumo que se elevava del incenso symbolisava le precaria (Vide alsi Revelation 8:3-4). Le precaria, ergo, on pote considerar se un sacrificio offerite a Deo. Le precaria debe ascender a Deo sicut le fumo del offerta de incenso. Illo es le presentation de nos ipse a Deo. Esque illo pote esser facite? Poterea un peccator presentar se ipse coram Deo? Si, quia con le sacrificio comburite, primo se faceva un confession de peccatos, e solmente postea le sacerdote precava con le incenso ardente. In iste maniera Deo esseva presente con su pardono.

Le preghiera e le confession del peccatos vade insimul

Un de ille criminales crucificate insimul a Jesus habeva precate Jesus. Ma que faceva ille in prime loco? Ille habeva confessate su culpa e exprimite su fide in le innocentia de Jesus. Solmente postea ille habeva prosequite su precaria recognoscente que Jesus es Rege. Nos parlava in re isto in le lection precedente. In le Psalmo 25 le poeta confessa primo su peccatos, e pois ille lauda le fidelitate de Deo. Naturalmente le sequentia de isto non es importante. Le puncto a remarcar es que le precaria sin le conscientia de nostre culpas es impossibile.

Jesus insenia nos alsi a precar in su nomine. Lo que ille vole dicer per isto, deveni clar del Vetule Testamento. Le agno sacrificate del Israelita, per le qual ille recognosceva su peccatos, es un symbolo del “Agno de Deo qui leva le peccato” (Johannes 1:36). Jesus, que offereva se ipse in sacrificio sur le cruce, moriva pro nostre peccatos. De facto nos meritava de esser rejectate de Deo pro semper, ma Christo veniva pro morir in nostre loco. Como le sanguine spargite sur le Sede del Misericordia coperiva le peccatos del israelitas, assi nostre peccatos es “coperite” per le sanguine de Jesus Christo. Le precaria in le nomine de Jesus, ergo, significa confessar e creder que ille pagava le  precio requirite de nostre peccatos. Le persona qui preca in le nomine de Jesus recognosce e confessa su proprie peccatos e crede, in le mesme tempore, que ille esseva liberate del culpa. In tal caso, le forma del precaria non importa, ma lo que importa es que nos memora que Deo respondera favorabilemente a nostre precaria, solmente si nos recognosce coram ille nostre culpas. Nunquam Deo repulsara un precaria sincer pro le remission de nostre peccatos. Quando nos trova nos in afflictiones, nos es plen de preoccupationes, o nos es in le medio de suffrentias, nos pote vader ad ille e “celar” nos in Ille. Isto es lo que nos trova verbalisate al comenciamento de multe Psalmos, como le Psalmos 46, 90 e 91. Si tu apprendeva que Deo non plus es inragiate con te proque le precio de tu peccatos esseva pagate per le sacrificio del Salvator Jesus Christo, tu comencia sentir te in pace con ille e non habera plus timor de adressar te a ille.

Nos pote peter qualcunque cosa!

Tote illes qui veni a Deo in iste maniera essera adjutate. Ille mesme lo ha promittite. Assi, le question si un prece essera satisfacite o no, non depende de su forma, ma de su contento. Sicut un filio pete a su patre, assi nos pote peter qualcunque cosa a Deo. Tamen, esque illo significa que nos va reciper de ille tote lo que nos require? Vamos dicer lo in un altere maniera: esque un infante recipe de su patre tote lo que ille le pete?  Sicut un infante non semper pote judicar lo que es bon pro se, assi nos non pote semper judicar lo que es bon pro nos. Del altere latere, nostre Patre in celo sape lo que es bon pro nos. Nos pote portar a Deo in precaria lo que nos pensa esser nostre necessitates. Nos le pote peter qualcunque cosa: “Non sia in anxietate per ulle cosa. Al contrario, in omne situation, per preces e petitiones, e con actiones de gratias, vostre requestas sia facite cognoscer a Deo” (Philippenses 4:6). Lo que nos necessita, tamen es aliquando totalmente differente de lo que nos reputa que nos necessita. Mesmo le apostolo Paulo lo debeva admitter. Il habeva essite imprisionate a Roma. Ille habeva precate Deo de esser liberate, ma Deo habeva agite in maniera differente. Ille habeva lassate Paulo in prision ut le Evangelio esseva predicate in locos que alteremente non haberea potite esser predicate (Philippenses 1:12-14; Actos 28). Paulo debeva admitter que Deo sape lo que es le melior. Assi ille esseva con le precaria que Deo non le satisfaceva - nos considerava isto in le lection precedente. Un Paulo forte e secur de se ipse non haberea essite un instrumento convenibile pro predicar le Evangelio. Illo debeva esser un instrumento debile - mesmo si isto pote parer nos estranie. Nos pote peter a Deo quecunque e nos deberea expectar quecunque de ille. Ille pote provider nos le resanamento quando nos es malade, ille pote adjutar nos quando nos es in difficultates, un empleo quando nos es disoccupate, le pace quando le guerra menacia… in breve, toto. Como pote illo esser? Que sape nos a proposito del planos bon e juste de Deo? Lege le conto emotionante del morte de Stephano (Actos 6,7). Nos poterea pensar que ille haberea essite un excellente predicator del Evangelio, ma Deo permitte que ille esseva occidite. Un homine que plus tarde haberea essite appellate Paulo esseva presente in le momento de ille execution de Stephano. Como pote illo esser? Lege le capitulo sequente! (Actos 8:4). Il esseva precisemente a causa del persecution que le Evangelio se diffundeva. Le persecutor Saul (Paulo) esseva haltate per Deo, trainate al repententia e Deo le commanda de diffunder le Evangelio de Christo (1 Corinthios 9:16). Ecce como Deo opera; ecce como Deo face cosas. Su maniera es semper le plus juste e bon!      

Questiones pro revision

Le Biblia es un miraculo

1. In ultra a Paulo e Johannes, pote tu mentionar le nomines de alicun autores biblic de litteras (epistolas)?

2. Pote tu mentionar le nomines de alicun scriptores biblic del Vetule Testamento?

3. Iste lection mentiona alicun exemplos del unitate del Scriptura. Quales?

Le lapso in le peccato

1. Que on intende pro “arbore del vita” (Genesis 2:9; 3:22).

2. In iste lection se parla multo de “peccato”. Pote tu demonstrar del Biblia que on intende pro “peccato”?

3. Que es le ver natura del peccato de Adam?

Precar, ma como?

Lege Psalmo 32:1-5 e essaya responder al sequente demandas:

1. Que dice le poeta in le versos 1 e 2?

2. Proque le autor se trova in si multe difficultates?

3. Quando su culpa esseva pardonate (remittite)?